Covid, a praca zdalna - jak się to układa?

Już dziewięć miesięcy mija od momentu, kiedy wirus SARS COV-2 realnie wpłynął na funkcjonowanie rynku pracy i naszego prywatnego życia. Z jednej strony powoli przyzwyczajamy się do nowego stanu otaczającej nas rzeczywistości, ale z drugiej coraz silniej odczuwamy psychiczne konsekwencje życia w chronicznym stresie, wynikającym z wielu restrykcji czy izolacji społecznej. Pojawiają się nowe badania pokazujące negatywne oddziaływanie epidemii na nasze zdrowie psychiczne i samopoczucie. W dzisiejszym wpisie chcielibyśmy przedstawić wyniki jednego z nich, przeprowadzonego przez zespół badawczy Carrotspot LAB przy współpracy z Hays Poland merytorycznego Uniwersytetu SWPS.

Zarys raportu

Badanie zostało przeprowadzone na grupie 156 osób, które ankietowane były sierpniu, a następnie w październiku 2020 roku. W badaniu wzięło udział 57% kobiet oraz 43% mężczyzn w grupie wiekowej 18 – 55+. Branże które zostały poddane badaniu to:

• IT
• Finanse i bankowość
• Human Recources
• Produkcja
• Sprzedaż

Uczestnikom zostało zadane pytanie, czy w ciągu ostatnich dwóch miesięcy zmienił się ich tryb pracy. W ponad połowie przypadków tryb pracy nie zmienił się (60%), natomiast pozostali uczestnicy zmienili tryb pracy ze zdalnego na mieszany (17%).

Tygodniowy i dzienny rozkład pracy zdalnej przed i w trakcie pandemii

Ponad połowa badanych zadeklarowała, że nie pracowała przed pandemią zdalnie (55%). Na chwilę obecną większa liczba respondentów (65% w sierpniu i 63% w październiku) deklaruje, że pracę w formie zdalnej wykonuje pięć lub więcej dni w tygodniu. „Home office” pięć dni w tygodniu nie oznacza wcale spędzania całego dnia przed komputerem, a wiąże się z różnym zakresem godzinowym. Zestawiając liczbę dni w tygodniu poświęcanych na pracę zdalną przed epidemią (sierpień, październik) widzimy wpływ epidemii na tryb naszej pracy. Większa liczba badanych (64%) przed epidemią poświęcała pracy zdalnej między 1 a 4 godziny dziennie. Aktualnie ponad połowa badanych (w sierpniu 57% i w październiku 53%) na pracę zdalną poświęca 5-8 godzin dziennie. Wynika z tego, że badani pracują w wymiarze pełnoetatowym w formie zdalnej. Jedna trzecia osób (34% w sierpniu, 37% w październiku) deklaruje pracę zdalną w wymiarze ponad 8 godzin dziennie.

Praca zdalna i jej nowe wyzwania

Zdalny tryb pracy stanowi wiele nowych wyzwań w stosunku do tradycyjnej, stacjonarnej formy ze względu na mnogość czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Zachowanie równowagi praca-dom stanowiło największe wyzwanie dla osób pracujących zdalnie w sierpniu (60%). W październiku było to jedynie 45% osób. Następnie, zarówno w sierpniu, jak i w październiku, wskazano na brak bezpośrednich kontaktów z kolegami/koleżankami z pracy jako wyzwanie trybu zdalnego (sierpień – 51%; październik – 52%). Wysokie wyniki przedstawiały się również w poczuciu ciągłego bycia w pracy (sierpień i październik – 38%) a także poczucia izolacji społecznej (sierpień – 38%; październik – 37%). Często, także jako wyzwanie pracy zdalnej uczestnicy wskazywali na „poczucie sensu pracy” (sierpień – 4%; październik – 7%) oraz brak nadzoru (sierpień – 3%; październik – 6%). W porównaniu odpowiedzi udzielanych w sierpniu i październiku, największe różnice obserwujemy przy pytaniach o:

• Równowagę praca – dom (sierpień – 60%; październik – 45%),
• Motywację do pracy (sierpień – 20%; październik – 23%),
• Brak wyznaczonego miejsca pracy (sierpień – 23%; październik – 19%),
• Sens pracy (sierpień – 4%; październik – 7%)
• Brak nadzoru (sierpień – 3%; październik – 6%)
• Motywacja do pracy (sierpień – 20%; październik – 23%

Wyniki te pokazują, że niektóre czynniki występujące przy trybie pracy zdalnej zmieniły się nieznacznie w stosunku miesiąc do miesiąca, bądź pozostały na tym samym poziomie. Wynika to z naturalnej zdolności ludzkiej do adaptacji do pewnych warunków środowiskowych. Istnieją jednak takie problemy, które po prostu wciąż nam doskwierają i pomimo upływu czasu ich natężenie rośnie. Brak sensu pracy, zaangażowania, obniżona motywacja czy brak bezpośrednich kontaktów z kolegami/koleżankami z pracy, to elementy, które coraz bardziej traktujemy jako wyzwanie, a ich „niezaspokojenie” staje się prawdziwym problemem. Należy pochylić się nad tymi wyzwaniami, ponieważ odnoszą się one bezpośrednio do naturalnej ludzkiej potrzeby kontaktu z drugim człowiekiem. Nasze naturalne potrzeby należą do tych, które niezależnie od panujących czasów będą „domagały” się zaopiekowania. W każdych warunkach więc, dbajmy o siebie, dbajmy o innych, dbajmy o nasz wspólny kontakt!